Wednesday, August 31, 2005

dagupan

para mapanindigan ang mottong "serbisyong totoo" nagpunta ang ilan sa mga staff ng news and public affairs sa dagupan para sa isang fair na inihanda para sa mga dagupeno, kung saan lahat ng shows ng news ang public affairs ay may kanya-kanyang booth na may kanya-kanyang gimik at give aways.


matapos umere ang 24 oras, naghanda na kami sa aming pag-alis.(ayaw ko sanang sumama, kaya lang may choice naman ba ako?!) 9 na ng gabi kami nakaaalis. matapos kumain sa aming stop over ay tuloy na uli kami sa biyahe. 2am na kami nakarating sa aming patutunguhan. 3 na ako nakatulog. matapos ang tatlong oras, bumangon na kami. Nag-agahan sa inihandang breakfast ng hotel para sa amin. (in fairness masarap ang fudams!) nagpakabusog na ako dahil alam ko bugbugang trabaho ang sasabakin namin sa maghapon.


Pagdating sa booth inasikaso ko agad ang aking gawain (ang pag-shoot ng pangalan sa kalalagyan nito sa certificate ng mga taong sasali sa aming munting pakulo) at whalah! nakuha ko din ang tamang formula para dito at madali kong nagawa ang trabaho ko.


Lunch. nag-sub si boss john (ung production unit manager namin) para makakain naman ako. ok ang food. pinabayaan ko muna sya sa upuan ko, tutal mukhang nag-eenjoy naman sya sa ginagawa nya. eh wala na akong maagawa kaya tumayo muna ako sa may pasukan ng tao nang matulungan sa jane sa crowd control. ilang sandali lang may lumapit na ale, umiiyak, bitbit ang tatlong taong anak (na ka-size ng isang taong gulang na bata). Nanghihingi ng tulong. Naawa ako kase sobrang payat na nung bata, pero malaki ang bandang tiyan, nagulat ako nang hawakan ko ito, matigas kase. tinanong ko sa ale kung napatignan na ba nya sa doktor ang anak, never pa daw kase wala syang pera. Nabulag na nga daw ang anak nya nang wala man lang syang nagawa (kaya pala nakapikit ang bata, kala ko tulog, ganon pala talaga). di na ako makatingin sa mag-ina kase naiiyak na ako sa awa. naawa din ung guard na katabi ko, kaya nilapit sya sa booth ng emergency para mapatignan. may libreng check up kase don. maya-maya bumalik ung ale, may leukemia na pala ung anak nya. nagkataon nandon sa booth si Vicky Morales, kaya inilapit ko ung ale, buti na lang in-accomodate naman sila.


maya-maya pa, unti-unti na kaming nagligpit. nagpupnta sa hotel at nag-order ako ng masarap na pagkain. Naghanda na kami umalis pabalik.


7 pm kami umalis. nagdiner sa isang restaurant sa tarlac at dumeretso na pauwi. hating gabi kami nakarating. in fairness kahit di ko mashadong nasilayan ang araw sa dagupan, at kahit pagod at walang tulog, enjoy pa din.



posted by tintin at 8/31/2005 06:08:00 AM

{xoxo}